W przewodzie pokarmowym znajduje się bogata flora bakteryjna, dlatego przedostanie się jej do jałowej jamy otrzewnej spowoduje ostry stan zapalny – mówimy wtedy o tzw. ostrym brzuchu. Może on powstać wskutek perforacji wrzodu żołądka i dwunastnicy, uchyłka okrężnicy (jelita grubego), martwicy jelita czy urazu drążącego jamę Objawy lekkiego stanu zapalnego: gorzki smak w ustach, nieprzyjemny oddech. opuchnięcie w okolicach brzucha i poczucie ciężkości w okolicach wątroby. nudności, brak apetytu, biegunki i zaparcia. mętny, gęsty lub brzydko pachnący mocz. wypryski na skórze. Leczenie nieswoistego zapalenia jelit u psa Leczenie nieswoistych zapaleń jelit u psów obejmuje połączenie modyfikacji diety, terapii antybakteryjnej i immunosupresyjnej [1, 2]. W pracach naukowych dotyczących leczenia IBD u psów zaleca się podjęcie terapii w zależności od stopnia natężenia procesu chorobowego [1]. Jeśli samo żywienie nie jest skuteczne w leczeniu IBS psa, konieczne może być podanie leków, które pomogą zmniejszyć stan zapalny jelit ściany. W ciężkich przypadkach pies z nieswoistym zapaleniem jelit będzie musiał przyjmować lekarstwa do końca życia. Wiem o możliwości konsultacji u profesora L, pewnie zleci gastroskopię, której nie zrobię. Ranigast już przerabiałam z moją sunią z efektem jak najgorszym (ogólny stan zapalny jelit i żołądka). Jako farmaceuta dziwię się, że zalecane jest łączenie Ranigastu i Bioprazolu. Akurat Bioprazol jest zalecany na czczo. Uzupełnij poziom enzymów trawiennych. Pomagają one całkowicie rozłożyć białka, złożone cukry i skrobię, co może z kolei zmniejszyć stan zapalny jelit. Warto sięgać po proteazę, która rozkłada białka (w tym gluten), amylazę, rozkładającą skrobię, lipazę, która rozkłada tłuszcze oraz laktazę, rozkładającą laktozę. . Powiązane zdjęcia Zdrowy żołądek Krwotoczne zapalenie żołądka z wrzodami Skręt żołądka Zdrowa trzustka Ostre zapalenie trzustki Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki Zdrowe jelito cienkie Ciała obce Wgłobienie jelit Parwowirusowe zapalenie jelit Zdrowa okrężnica u psa Przewlekłe zapalenie okrężnicy Giardia Tęgoryjce Włosogłówki Obleńce Tasiemce Czym są zaburzenia żołądkowo-jelitowe i trawienne? Zaburzenia i choroby żołądkowo-jelitowe (układu pokarmowego) dotyczą żołądka i jelit psa, powodując ból i inne problemy. Każde zaburzenie upośledzające trawienie lub wchłanianie pokarmu, lub zmieniające jego pasaż przez układ pokarmowy można nazwać zaburzeniem pokarmowym. Zdrowe trawienie jest bardzo ważne, aby pies mógł wykorzystać składniki pokarmowe z żywności do budowy i naprawy tkanek oraz pozyskiwania energii. Zaburzenia układu pokarmowego mogą prowadzić do odwodnienia, utraty równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitów oraz niedożywienia, dlatego należy umieć rozpoznawać objawy i korzystać z konsultacji z lekarzem weterynarii. Rodzaje i przyczyny zaburzeń żołądkowo-jelitowych i układu pokarmowego u psów Istnieje wiele rodzajów zaburzeń pokarmowych, lekarz weterynarii może przeprowadzić testy w celu stwierdzenia przyczyny problemu u psa. Wachlarz przyczyn zaczyna się od zjedzenia czegoś innego niż karma i kończy na alergiach/nietolerancjach pokarmowych, infekcjach lub niedoborze enzymów trawiennych. Psy pewnych ras, jak dog niemiecki, Owczarek Niemiecki, Golden Retriever oraz Collie, są bardziej narażone na pewne problemy z trawieniem. Do często diagnozowanych schorzeń zaliczamy: Ostre zapalenie żołądka i jelit: Zapalenie lub infekcja przewodu pokarmowego, głównie żołądka i jelit. Ostre zapalenie żołądka i jelit zwykle trwa krótko i jest wywołane zjedzeniem przez psa zepsutego lub zjełczałego pokarmu, tłustego ludzkiego jedzenia, połknięciem ciała obcego, zjedzeniem toksycznej rośliny, pasożytami wewnętrznymi, stresem, alergiami pokarmowymi lub substancjami, których pies jeść nie powinien. Zapalenie okrężnicy:Według definicji zapalenie okrężnicy to ostre lub przewlekłe zapalenie błony wyściełającej okrężnicę. Jest najczęściej powodowane przez włosogłówki (pasożyty), guzy lub polipy, zmianę karmy, alergie (w tym pokarmowe), połknięcie ciała obcego i pewne inne schorzenia. Zapalenie okrężnicy częściej występuje u psów w wieku poniżej 5 lat i powoduje zapalenie jelita grubego, co prowadzi do częstego i bolesnego oddawania kału. Kał biegunkowy może zawierać także śluz oraz krew. Zaparcie:Jego przyczyn jest kilka, w tym brak ruchu, odwodnienie i jedzenie substancji niestrawnych, jak kości lub inne ciała obce, bądź karma o bardzo niskiej zawartości błonnika. Biegunka:Powodowana przez infekcje, pasożyty wewnętrzne, stres, zmianę karmy, zjedzenie resztek ze stołu lub kalorycznych przekąsek, zjedzenie zepsutego jedzenia ze śmietnika oraz dysfunkcje narządów wewnętrznych. Zapalenie trzustki(podłużnego i zwężającego się ku końcowi gruczołu znajdującego się za żołądkiem). Przyczyny są często nieznane. Potencjalne przyczyny obejmują żywienie karmą o wysokiej zawartości tłuszczu lub wysokokalorycznym pokarmem dla ludzi, infekcje, choroby lub uraz. Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki:Ten stan charakteryzuje utrata wagi, zwiększony apetyt i oddawanie dużych ilości luźnego kału. Złe wchłanianie w jelicie cienkim:Stan zapalny jelita cienkiego ogranicza wchłanianie składników pokarmowych i prowadzi do przewlekłej biegunki, utraty wagi i apetytu. Czy mój pies cierpi na zaburzenia pokarmowe? Najczęściej występującymi objawami zaburzeń pokarmowych są luźny kał lub biegunka. Jeśli Twój pies ma problemy z trawieniem, możesz również zauważyć niektóre lub wszystkie z poniższych objawów. Przewlekłe schorzenia układu pokarmowego u wielu psów mogą przebiegać w postaci choroby wyniszczającej organizm, wymagającej przeprowadzenia badań i szczegółowej diagnostyki przez lekarza weterynarii. WAŻNE: Jeśli pies ma biegunkę lub wymiotuje, może się poważnie odwodnić. Jeśli zauważysz któreś z powyższych objawów, skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Leczenie: Znaczenie żywienia Zaburzenia pracy układu pokarmowego występują dość często i większość z nich zanika samoistnie w ciągu kilku dni. W niektórych przypadkach konieczne jest długie leczenie, ponieważ problemy z układem pokarmowym pojawiają się regularnie lub stale się utrzymują. Karma może mieć znaczny wpływ na zdrowie układu pokarmowego psa. W zależności od objawów klinicznych i postawionego rozpoznania zalecić można wiele różnych diet . Głównym celem postępowania jest złagodzenie objawów, czyli wymiotów i/lub biegunki u psa. W takich sytuacjach lekarze weterynarii polecają żywienie psów karmą lekkostrawną, aby pomóc ograniczyć podrażnienie wrażliwego żołądka i jelit. Co więcej, karmy z rozpuszczalnym i nierozpuszczalnym błonnikiem połączone z umiarkowaną zawartością tłuszczu pomagają wspierać prawidłowe funkcjonowanie jelit psa. Podczas rekonwalescencji ważne jest również monitorowanie nawodnienia psa tak, aby pomóc w korygowaniu wszelkich niedoborów płynów. Ponieważ wiele schorzeń układu pokarmowego może mieć charakter przewlekły, konieczne może być długoterminowe leczenie dietetyczne. W celu uzyskania dokładnego rozpoznania oraz poznania możliwości leczenia zawsze konsultuj się z lekarzem weterynarii i poproś o polecenie najlepszej karmy zapewniającej zdrowie układu pokarmowego psa. Pytania o zdrowie układu pokarmowego, jakie należy zadać lekarzowi weterynarii: Czy powinienem unikać podawania psu jakiś pokarmów, aby zapewnić zdrowy stan jego układu pokarmowego Zapytaj, jak ludzkie jedzenie (np. czekoladki lub inne słodycze) może wpływać na zdrowie Twojego psa. Czy zaleciłby Pan/zaleciłaby Pani karmę dla psów Hill’s Prescription Diet lub Science Plan, aby poprawić stan układu pokarmowego mojego psa? Zapytaj o określone zagadnienia dotyczące żywienia psa Ile/jak często podawać psu zalecaną karmę Zapytaj, jakie smakołyki możesz podawać psu wraz z zalecaną karmą Jak szybko mogę spodziewać się poprawy stanu mojego psa? Czy może mi Pan/Pani przekazać zalecenie na piśmie lub czy mogę otrzymać ulotkę dotyczącą zdrowia układu pokarmowego? W jaki sposób mogę się z Panią/Panem najłatwiej skontaktować (wiadomość e-mail/telefon) jeśli będę mieć pytania? Zapytaj, czy wymagane jest umówienie kolejnej wizyty. Zapytaj, czy otrzymasz powiadomienie o wizycie. Mam psa rasy basset (suczka). Końcem czerwca miała operację jelit (połknęła kawałek drewna, który utknął w jelitach). Operacja się udała i pies zaczął wracać do zdrowia. Brała przez 10 dni antybiotyk domięśniowo. Między 10 a 15 lipca pies był już w stosunkowo bardzo dobrej formie. Jadła, była wesoła, miała energię, prawie jakby była zdrowa. Około 15 lipca, tj. tydzień po zdjęciu szwów i kilka dni po zaprzestaniu przyjmowania antybiotyków stan zaczął się pogarszać. Pojawiła się straszna słabość, brak apetytu i sporadyczne wymioty oraz straszne sapanie (trudności w oddychaniu). W międzyczasie pies zlizał z balkonu gołębie odchody. Tak się pechowo złożyło, że kiedy była akurat na balkonie to gołąb się załatwił (coś takiego nigdy wcześniej jej się to nie zdarzyło). Weterynarz powiedział, że to może mieć związek ale nie musi. Weterynarz podejrzewał lekki stan zapalny otrzewnej. W jamie brzusznej nie było wody, weterynarz zrobił badanie krwi. Jeden parametr był podwyższony. Nie pamiętam dokładnie jaki, jednak weterynarz stwierdził, że przyczyną takiego wyniku jest albo lekki stan zapalny albo pasożyt. Pies zaczął przyjmować metronidazol. Przyjmuje już 6 dni (docelowo 7 lub 10, jeśli nie będzie poprawy). Poprawy widocznej na razie nie ma. Pies jest bardzo słaby, ledwo wstaje z legowiska. Nie ma zupełnie energii. Normalnie jest bardzo wesoła i energiczna. Jedyna poprawa to brak wymiotów. Kał jest raczej nieuformowany, sporadycznie zdarza się lekka biegunka. Pies je tylko mięso drobiowe, ew. Jajka, bo na nic innego nie ma ochoty (specjalne karmy i inne rzeczy tylko powącha i odejdzie). Proszę o jakieś sugestie, pod jakim kątem przebadać psa, jakie zrobić badania, w jakim kierunku należałoby szukać. Pozdrawiam Należałoby wykluczyć: Zapalenie trzustki, wgłobienie jelita, zapalenie otrzewnej, perforację jelita, niewydolność nerek. Sprawdzić czy suka nie gorączkuje itp. W tym celu powinno się wykonać poszerzone badanie biochemiczne krwi + morfologia. Jeśli problem ten dotyczy głównie okolic żołądka, mówimy o refluksie żołądkowo-przełykowym, czyli IGOR. Jeśli dotyczy zaś on jelita grubego lub cienkiego, mówimy właśnie o IBD (nieswoiste zapalenie jelit). W praktyce te dwa zagadnienia ściśle łączą się ze sobą, ponieważ większość psów z IBD miało w przeszłości nawracające lub przewlekłe wymioty i/lub biegunkę. Co powoduje tę chorobę? Przyczyna IBD jest niestety jeszcze słabo poznana. W rzeczywistości wydaje się, że istnieje ich kilka: infekcja pasożytnicza lub bakteryjna (np. Salmonella, E. coli lub Giardia), reakcja na określone białko w diecie naszego psa, liczne niedobry witamin, stres u psa, zachwianie równowagi flory jelitowej czy rozregulowanie układu odpornościowego. W większości przypadków nie można ustalić jednak dokładnej przyczyny. Wiadomo również, że coraz częstsze stosowanie licznych środków medycznych powoduje niewytłumaczalny wzrost zachorowań na wciąż tak rzadko diagnozowane IBD, którego gwałtowny wzrost możemy obserwować w ciągu ostatnich lat. Nieswoiste zapalenie jelit jest niestety bardzo trudne do leczenia. Zarówno z punktu widzenia terapii medycznej, a w dłuższej perspektywie czasowej, również w jej trwałej profilaktyce. Bez względu na przyczynę końcowym rezultatem jest to, że wyściółka jelita zostaje zaatakowana przez komórki zapalne. W konsekwencji wywołuje to reakcję typu alergicznego w całym przewodzie pokarmowym. To zapalenie zaburza zdolność trawienia i wchłaniania składników odżywczych. Nieswoiste zapalenie jelit – czy znasz najczęstsze objawy? częste przelewanie/bulgotanie w jelitach zwiększona częstotliwość oddawania kału pojawiająca się krew w kale lub wręcz krwiste odchody stolce pokryte śluzem częste biegunki częste mlaskanie, lizanie np. dywanów zgaga/refluks Objawy IBD są najczęściej jednak bardzo indywidualne i nie zawierają wszystkich symptomów jednocześnie. Sporadycznie pojawiają się one już w młodości, najczęściej uznawane są za incydentalne i nie wzbudzają podejrzeń lekarza weterynarii. Objawy nasilają się wraz z wiekiem psa, zarówno pod względem intensywności, jak i częstotliwości. Jakie rasy są podatne na zachorowanie? Przypadki IBD znajdziemy wśród wszystkich psów, niezależnie od rasy. Pewne preferencje do występowania tej choroby zostały jednak opracowane przez zespół marki LupoVet na podstawie wieloletnich badań opartych o ponad 6 tys. przypadków, które podzielone zostały na 3 grupy: 1. Psy pozbawione możliwości pracy, np. golden retriever, owczarek australijski, border collie, west highland white terrier, jack russell terrier. 2. Psy będące bardzo blisko ludzi – miniaturowe, jak np. chihuahua, maltańczyk, hawańczyk, bichon frisé, buldog francuski, mops i ich hybrydy. 3. Psy straumatyzowane w okresie szczenięcym (separacja, porzucenie, oczekiwanie na właściciela), zwłaszcza w krajach Europy Południowej. Poniżej w skrócie przedstawiono charakterystykę psa chorującego na stany zapalne związane z jelitem grubym i cienkim, która powstała w trakcie wieloletnich badań głównego lekarza weterynarii i twórcy marki LupoVet dr. Elmara Breuera, który od wielu lat zajmuje się zagadnieniem IBD u psów. Jelito grube jako słaby punkt – klasyczne nieswoiste zapalenie jelit u psów Dobre samopoczucie, zwykle bez występowania gorączki Stolec uformowany, ale podzielony na kilka części (w formie małych kiełbasek) Ogólny rosnący niepokój u psa, a czasem także przerażenie i nieuzasadniona agresja (jako objawy psychosomatyczne) Nieśmiałość/strachliwość Fobie Zauważalne przelewanie/bulgotanie w jelitach Bolesny brzuch u psa Częste oddawanie kału (od 3 do 10 razy dziennie) Gwałtowne oddawanie stolca bez dużej objętości, nasilające się w nocy W większości czasu objętościowo małe ilości kału Przeważnie kał pokryty śluzem, czasami także (lekko) krwawe biegunki Narastające z biegiem lat i nasilające się rzuty choroby Leczenie pojawiającej się biegunki (klasyczne) jest mało skuteczne Krótkotrwała pozytywna reakcja na dożylne podanie kortyzonu Podwyższone stężenie CRP (tzw. białko ostrej fazy), obniżony kwas foliowy Często umiarkowanie podwyższone stężenie lipazy oraz enzymów wątrobowych z powodu niedrożności przewodów żółciowych Środek ciężkości – jelito cienkie – refluks żołądkowo-przełykowy (IGOR) Refluks – zwracanie wodnistych/śluzowatych, częściowo kwaśnych, żółtawo-zielonkawych treści żołądka często w nocy Odgłosy przelewania/bulgotania w jelitach, szczególnie w trakcie spoczynku lub w nocy Mlaskanie, ślinienie się, odbijanie Przyjmowana przez psa pozycja modlitwy z powodu niespecyficznego bólu w górnej części brzucha, związanego np. z możliwym wystąpieniem zapalenia trzustki Problemy z porannym trawieniem – nagłe lizanie dywanu Niepokój, przerażenie, niestabilność emocjonalna Defekacja niewzbudzająca podejrzliwości Ogólnie rosnący niepokój lub przerażenie (czynnik psychosomatyczny) Nieśmiałość Fobie Pojawiająca się i rosnąca agresja Wyniki CRP (tzw. białko ostrej fazy) w normie, z wyjątkiem często występujących form mieszanych z klasycznym IBD; diagnostyka laboratoryjna często niepozorna Sporadyczne podejrzenie zapalenia trzustki, ze względu na podniesione wartości enzymów trzustkowych Obraz przełyku w badaniu gastroskopem niespecyficzny, możliwy istniejący wrzód lub stan zapalny Standardowa terapia IBD związana z zapaleniem jelita grubego Obecnie standardowa diagnostyka związana z zapaleniem jelita grubego obejmuje: badania odbytnicy i w razie potrzeby endoskopowe wykluczenie nowotworu wraz z pobraniem jego wycinka, wykluczenia zakażenia Giardią i innymi pasożytami (badanie kału ELISA) oraz badania krwi (tzw. profil trzustkowo-jelitowy), dzięki któremu można określić ewentualny stan zapalny trzustki czy niedobory witaminy B12 i kwasu foliowego. Po postawionej diagnozie standardowa terapia IBD w ostrej fazie choroby obejmuje krótkotrwałe dożylne podawanie kortykosteroidów (np. Deksametazonu), przy jednoczesnym podawaniu sulfasalazyny (3 x 8 mg na kg żywej wagi psa na dzień) przez co najmniej 6 tygodni (ale zwykle w mniejszych dawkach ciągłych) w celu regulacji patofizjologicznej serii limfocytowych komórek jelitowych (MALT = tkanka limfatyczna związana z błoną śluzową). Zdarza się, że w wyjątkowo trudnych przypadkach terapia lekami (kortykosteroidami oraz sulfasalazyną) trwa przez całe życia psa równolegle z dietą IBDerma-Hyposens, która ma na celu podniesienie jakości jego życia. Produkty LupoVet gwarantują, że karmy nie zawierają innych węglowodanów, niż te zadeklarowane w składzie, ponieważ przy tego typu schorzeniu, jakim jest IBD, nie należy podawać psu: zbóż czy wędlin, które mogą zawierać gluten, otrębów, makaronów, ziemniaków oraz niewiadomego pochodzenia i sztucznie konserwowanych smakołyków. Standardowa terapia IBD związana z zapaleniem jelita cienkiego oraz refluksem żołądkowo-przełykowym (IGOR) W przeciwieństwie do klasycznego IBD, IGOR jest o wiele trudniejszy w leczeniu i wymaga indywidualnego podejścia. Zgodnie z doświadczeniem marki LupoVet, leczenie weterynaryjne w tym przypadku koncentruje się na częstych dziennych dawkach pokarmu (4-5 razy). Karmimy psa np. karmą IBDerma-Hyposens uzupełnioną konserwą zawierającą w 100% mięso z kozy oraz suplementem IGOReflux Intense jako uzupełnienie diety. W indywidualnych przypadkach można dodać do kuracji Lupo-tryptofan oraz włączyć do diety psa świeżą kapustę kiszoną w ilości do 1% żywej wagi psa na dzień oraz podawać dojrzały sera typu Limburger w celu uzyskania pozytywnego wpływu na mikroflorę jelit. Dobre efekty zagwarantuje nam właśnie odpowiednia dieta, ale równie ważna jest stała współpraca z naszym lekarzem weterynarii. Doświadczenia z lekami z grupy blokerów receptora H2 w dłuższej perspektywie pokazują, że nie rozwiązują one niestety problemu. Przy refluksie żołądkowo-przełykowym u psa odradza się podawanie produktów, mogących prowokować do żucia, ponieważ nasilają one wydzielanie kwasu żołądkowego. Rokowania w chorobie Podsumowując, jeśli zauważysz u swojego psa którykolwiek z objawów IBD podanych powyżej, skonsultuj się ze swoim lekarzem weterynarii w celu dalszej diagnostyki. Spróbuj wprowadzić zmiany w diecie twojego psa. Wszystko po to, byś mógł kontrolować chorobę w sposób holistyczny, uwzględniający ciało i duszę jedynego w swoim rodzaju pacjenta, jakim jest twój pies. Kompleksowa diagnostyka, bez względu na to, jak będzie szczegółowa, jest całkowicie niezadowalająca przy zastosowaniu jedynie terapii czysto leczniczej, nie uwzględniając przy tym diety. Przypadki IBD, ale także IGOR, które gwałtownie wzrosły w ostatnich latach, dostarczyły LupoVet pozytywnych i optymistycznych wyników ze stosowania receptury IBDerma-Hyposens. Często przy tym przewlekłym schorzeniu, dzięki karmom IBDerma-Hyposens, można osiągnąć trwałą remisję objawów i bardzo dobry stan ogólny psa. Z kolei leki, które zwykle powodują działania niepożądane, należy ograniczyć do minimum. Wielu pacjentów z czasem też wypracowuje swoje własne schematy leczenia w oparciu o dietę i produkty LupoVet, ograniczając przy tym lub usuwając trwale objawy IBD/IGOR. Unikamy w ten sposób, w miarę możliwości, ingerowania we wrażliwy, „dobry” mikrobiom, który odpowiada również za dobre samopoczucie psychiczne twojego psa. Autor: Hanna Lewandowska – Artykuł sponsorowany

stan zapalny jelit u psa